1980 को दशकमा, बुनेको कपडाहरू जस्तै शर्ट र ट्राउजरहरू बंगलादेशको मुख्य निर्यात उत्पादनहरू थिए।त्यतिबेला कुल निर्यातको ९० प्रतिशतभन्दा बढी बुनेको पोशाक थियो।पछि, बंगलादेशले पनि बुनाई उत्पादन क्षमता सिर्जना गर्यो।कुल निर्यातमा बुना र बुना कपडाको हिस्सा क्रमशः सन्तुलित हुँदै गएको छ ।तर, पछिल्लो दशकमा तस्विर फेरिएको छ ।

विश्व बजारमा बंगलादेशबाट निर्यात हुने ८० प्रतिशतभन्दा बढी तयारी पोशाक हो।कपडालाई मूलतया प्रकारका आधारमा दुई भागमा विभाजन गरिएको छ - बुनेको कपडा र बुनेको कपडा।सामान्यतया, टी-सर्ट, पोलो शर्ट, स्वेटर, प्यान्ट, जोगर्स, सर्ट्सलाई निटवेयर भनिन्छ।अर्कोतर्फ, औपचारिक शर्ट, ट्राउजर, सूट, जिन्सलाई बुनेको पोशाक भनिन्छ।

सिलिन्डर

महामारी सुरु भएदेखि नै क्याजुअल पहिरनको प्रयोग बढेको निटवेअर निर्माताहरू बताउँछन्।साथै दैनिक कपडाको माग पनि बढ्दै गएको छ ।यी कपडाहरू अधिकांश बुनाईका कपडाहरू हुन्।थप रूपमा, अन्तर्राष्ट्रिय बजारमा रासायनिक फाइबरको माग बढ्दै गएको छ, मुख्यतया बुनाको कपडाहरू।तसर्थ, विश्वव्यापी बजारमा बुनाईको लागि समग्र माग बढ्दै गएको छ।

कपडा उद्योगका सरोकारवालाहरूका अनुसार बुनाको हिस्सामा गिरावट र बुनाईको कपडाको वृद्धि क्रमशः बढ्दै गएको छ, मुख्यतया कच्चा पदार्थको स्थानीय उपलब्धता सुनिश्चित गर्ने निटवेयरको ब्याकवर्ड लिंकेज क्षमताको कारणले गर्दा प्रमुख फाइदाहरू छन्।

क्याम

2018-19 आर्थिक वर्षमा, बंगलादेशले $ 45.35 बिलियनको सामानहरू निर्यात गर्यो, जसमा 42.54% बुनेको कपडा र 41.66% बुना कपडाहरू थिए।

2019-20 आर्थिक वर्षमा, बंगलादेशले $ 33.67 बिलियनको सामानहरू निर्यात गर्यो, जसमा 41.70% बुनेको कपडा र 41.30% बुना कपडाहरू थिए।

गत आर्थिक वर्षमा कुल ५२.०८ अर्ब अमेरिकी डलरका सामानको निर्यात भएको थियो जसमा बुनेको पोशाकको हिस्सा ३७.२५ प्रतिशत र बुनाई पोशाकको ४४.५७ प्रतिशत रहेको थियो।

सुई

कपडा निर्यातकर्ताहरू भन्छन् कि खरीददारहरू छिटो अर्डर चाहन्छन् र बुनाई उद्योग बुनेको कपडा भन्दा छिटो फेसनको लागि उपयुक्त छ।यो सम्भव छ किनभने अधिकांश बुनाई धागो स्थानीय रूपमा उत्पादन गरिन्छ।जहाँसम्म ओभनको सवाल छ, त्यहाँ स्थानीय कच्चा पदार्थ उत्पादन क्षमता पनि छ, तर ठूलो हिस्सा अझै पनि आयातमा निर्भर छ।नतिजाको रूपमा, बुनेको कपडाहरू बुनेको कपडाहरू भन्दा छिटो ग्राहक अर्डरहरूमा डेलिभर गर्न सकिन्छ।